Fudbalski klub u Deliblatu osnovan je 19. avgusta 1919. godine. „Kršten“ je kao Deliblatska đačka omladina, a u „tranzitu“ ka imenu koje i danas nosi – Omladinac – zvao se još i Seoska omladina. Deliblatski klub osnovan je iste godine kada i (u Zagrebu) Nogometni savez tadašnje države – Kraljesvstvo Srba, Hrvata i Slovenaca. Savez je brojao 116 članica, a na listi klubova našlo se i ime kluba iz Deliblata.
Sama fudbalska igra ,u ovom mestu naše opštine, imala je uvertiru sedam godina ranije kada je prvu loptu (fudbal) u selo (iz Praga) doneo Deliblaćanin Bogdan Stefanović (čija je porodica nekada bila vlasnik seoskog milna).
„Bubamara“ se najpre zakotrljala na poljani u naselju Šicarnica (na izlazu iz sela, prema Čardaku sa desne strane). Nova igra privukla je veliki broj mladih. Ubrzo su igrane utakmice između ulica, a potom i zaseoka i okolnih sela.
Nakon osnivanje fudbalskog (nogometnog) saveza, počeo je i organizovan rad po klubovima. Arhiva Kovinskih novina kao prvi fudbalski teren pominje onaj na Vašarištu, a ,takođe, navodi da se uz treninge igraju i prijateljske utakmice sa klubovima iz Kovina, Bavaništa i Mramorka za pehar FK Omladinca.
FK Omladinac je u uslovima duboke ilegalnosti KPJ (Komunističke partije Jugoslavije) bio i mesto otpora, borbe, vaspitanja, okupljanja i mobilisanja đačke i radničke omladine oko KPJ i SKOJ-a (Savez komunističke omladine Jugoslavije). Deliblato je, da podsetimo, rodno mesto jednog od sedam sekretara SKOJ-a – Paje Marganovića.
Od 1935. godine kao i za vreme NOR-a (Narodno oslobodičačkog rata) klub je predstavljao značajnu sportsku i političku snagu u mestu, pišu Kovinske novine. Svi članovi kluba 1938. godine dali su svoj pismeni pristanak na zajednički odlazak u Čehoslovačku i odbranu ove zemlje od najezde nemačkog fašizma.
Za FK Omladinac za vreme NOR-a igrali su poznati revolucionari: Toša Jovanović, Momčilo i Strahinja Stevanović, Aleksandar Vasić – Čapajev, Jovan Kovač, Simeon Korolan, Trandafil Žuržovan, Radoš Stanojević, a manifestacijama kluba prisustvovali su često i Žarko Zrenjanin i Pavle Pap – Šilja (narodni heroj, rođen u Perlezu, koji je zajedno sa Zrenjaninom radio na jačanju partijskih organizacija u Bačkoj i Banatu).
Godine 1942. uhapšeno je i odvedeno u logor u Bečkereku (sadašnji Zrenjanin) više od polovine fudbalera Omladinca: Živojin Jovanović, Kamenko Beljin, Aleksandar Lupšić, Kosta Šljivovački, Boža Petrović…
I pod takvim uslovima klub uspeva da se održi i preživi rat.
Jedno vreme za Deliblato je igrao i čuveni Blagoje Moša Marjanović. Osvajač bronzane medalje na Svetskom prvenstvu u Urugvaju 1930. godine. Marjanović je za državni tim odigrao 57 utakmica i postigao 36 golova. Prema priči iz nekoliko (usmenih) izvora, istina i, bar potpisniku teksta, teško proverljivih, Marjanovića je među „plavo-bele“ doveo Deliblaćanin Nikola Dragoj. Dragoj je u Beogradu igrao za FK Figaro, kojem su mogli da pristupe samo berberi, a u državnoj prestonici Deliblaćanin se upoznao sa proslavljenim fudbalerom i na njegov dogovor došao u Omladinac. Nastup Marjanovića u “plavo-belom” dresu Omladinca pominje i Bogdan Branković u feljtonu Kovinskih novina povodom 80 godina Radničkog.
Zanimljiv podatak, iz iste arhive, odnosi se na Milana Čelebića, kao jedinog fudbalera Omladinca koji je postao profesionalni fudbaler (do trenutka kada je tekst iz arhive objavljen – 1979. godina). Igrao je za Pariz.
————————–
Milan Čelebić (Deliblato, 9. decembar 1912 – Pančevo, 23. jul 1982) je bio učesnik Španskog građanskog rata i Narodnooslobodilačke borbe iz Vojvodine.
Gimnaziju završio u Petrovgradu. Pravo studirao u Beogradu, gde se uključuje u rad Saveza komunističke omladine Jugoslavije. U Španiju odlazi 20. marta 1938, i stupa u redove bataljona Đaković. U septembru iste godine evakuisan je u Francusku sa ranjenim i bolesnim borcima. Godine 1939. iz logora San Siprien prebacuje se u Jugoslaviju i dolazi u Pančevo, gde stupa u kontakt sa Žarkom Zrenjaninom
Tokom rata bavio se ilegalnom aktivnošću, pri čemu je više puta hapšen.[2] Tokom 1944. godine priključuje se partizanskim odredima u okolini Vrnjačke Banje, a sa Drugom proleterskom divizijom učestvuje u oslobođenju Kraljeva.
Posle rata radio kao sekretar Sportskog centra za Južni Banat u Pančevu, a potom u Fudbalskom savezu Jugoslavije
izvor Wikipedia
——————————
1953. godine Omladinac se priključuje Fudbalskom savezu Pančevo i osvaja pehare na turnirima u Dolovu i Deliblatu.
Deset godina kasnije, kao jedan od zapaženijih rezultata je poraz u finalu Kupa na području Južnog Banata – od Dinama iz Pančeva 3:2.
Sezonu 1975/76. Omladinac je završio kao osmi u Međuopštinskoj ligi Južnog Banata sa 12 pobeda 5 remija i 13 poraza uz gol-razliku 73:82.
Godinu dana kasnije pobedom nad ATP-om u Pančevu – 5:2 (golovma Jankića 2, Sarmeša, Rezača i Kuzmanova), Deliblaćani su obezbedili plsaman u viši rang – Južnobanatsku B ligu – 14 pobeda 2 remija i 4 poraza – 67 datih i 26 primljenih golova.
Predsednik kluba bio je Ilija Janča. Trener Života Božanić, a sastav koji je predvodio prvi strelac Mita Sarmeš (26 golova) činili su još i: Kožić, Marić, Ivkov, Gucu, Puškaš, Bradanji, S.R.K Potić, Janković, S.Rezač, I.Rezač, Sarmeš, Milosavljević, Janča, Deliblaćanin, Janković, Jan i Gogoš.
1981. klub je po prvi put ušao u Prvu južnobanatsku ligu, najviši rang u kojem se takmičio.
(foto: fotografija je potpisana, kao sastav omladinaca Omladinca s kraja 70-ih godina prošlog veka; ko može da prepozna igrače neka potpiše u komentaru)
