Kao i srednji i severni Banat je između dva poslednja popisa izgubio značajan broj stanovnika. Više od 28 hiljada. Na prebrojavanju 2011. godine bilo nas je 147.770, na potonjem 119.147.
U moru priča o gašenju sela, skoro pa uvek, kao razlozi navode se loši putevi i udaljenost od gradskih centara. I pored dobre infrastrukture i blizine Evropske unije, selo Đala sustiže sudbina s početka prethodne rečenice.
Mesto se nalazi u Severnobanatskom okrugu u opštini Novi Kneževac. Nekada je imalo blizu dve hiljade stanovnika, sada je za trećinu manje. A kada se govori o onima koji su otišli i ostali, i u Đali (najsevernijem mestu u državi, na samoj granici sa Mađarskom, gde je i granični prelaz ka Tisasigetu), pripoveda se „indigo“ priča karakteristična za male sredine – mladi odlaze, uz namru da se u selo vrate koji dan tokom godišnjeg odmora ili praznika, ostaju stari i prazne kuće (eventualno sa jednom živom dušom često starijom od 70 godina).
U selu posla nema, pa se plata uglavnom zarađuje u susednim mestima: Novom Kneževcu, Subotici, Kanjiži.
„Neki su se odlučili i za Evropsku uniju. Teško je doći do posla i u susednim opštinama. I u našem opštinskom centru se broj stanovnika smanjio. Novi Kneževac je imao oko osam hiljada ljudi početkom devedesetih, sada mislim da je na pet i po. Odlazi se. A i manje je rođenih od umrlih.“
Ove školske godine u osnovnu školu u Đali, koja je istureno odeljenje škole „Jovan Jovanović – Zmaj“ iz Novog Kneževca upisano je pet prvaka. Nastava se odvija u dva kombinovana odeljenja (prvi i treći, odnosno drugi i četvrti razred) i pohađa je ukupno 19 učenika. Od petog razreda školovanje nastavljaju u Novom Kneževcu.
Prema konačnim rezultatima popisa koje je objavio Republički zavod za statistiku na teritoriji južnog Banata živi 260.244 stanovnika. U poređenju sa prethodnim popisom (2002.) u ovom delu Banata sada živi 33 hiljade ljudi manje, što je gotovo, jednako broju stanovnika Vršca (drugog najvećeg grada na jugu Banata). Brojke, takođe, „kažu“ da čak 44 posto ukupnog broja stanovnika živi na teritoriji opštine Pančevo.
Smanjenje broja stanovnika i koncentracija u gradskim centrima, pokazuju da i sela na jugu Banata dele sličnu sudbinu onih srednjeg i sa severa.
Put Pančevo – Vršac koji prolazi kroz centar Banatskog Karlovca, a potom spaja našu državu sa Rumunijom sve češće je „karta“ u jednom pravcu na koju igraju meštani ovog sela u opštini Alibunar.
„Dok je radio Banat, živelo je i selo“, kaže jedan od meštana Banatskog Karlovca i sam nekada zaposlen u gigantu mesne industrije SFR Jugoslavije. Kaže da je sve krenulo nizbrdo posle neuspelih privatizacija, stečaja, a onda i požara koji je zahvatio fabriku.
Za jednu smenu nekada obrađivalo se oko hiljadu svinja i 200 junadi, u fabričkom kompleksu koji zauzima površinu od 11 hiljada kvadratnih metara.
„Danas više podseća na Černobil, nego na nekadašnju industriju mesa i konzervi. Jedan od najkvalitetnijih proizvoda im je bila šunka spakovana u trouglastu konzervu od 1 kg. To je uglavnom išlo za izvoz, ali se s vremena na vreme mogla naći u kod nas u prodaji. Mesni narezak, rame uz rame sa Gavrilovićevim. Inače je Banat imao veoma rasprostranjenu mrežu svojih prodavnica“, komentariše jedan od Karlovčana potpisan na društvenoj mreži kao Jester.
Inače uz Banat, u Banatskom Karlovcu su radile uspešno i Peščara i Ciglana.
Danas su Karlovčani, u daleko manjem broju, naravno, zaposleni u fabrici TIM (proizvodnja polietilenske ambalaže) i pekari San.
Banatski Karlovac, ima više stanovnika od opštinskog centra Alibunara. Početkom veka popis je izbrojao gotovo šest hiljada ljudi, danas ih ima nešto više od četiri.
„Kad je bilo vanredno stanje zbog korone, u ovoj ulici, najmlađi čovek oko 60 godina. Pa snabdeva ove starije od 65. Tuga. I bez virusa i vanrednog stanja banatsko selo je tuga“, kaže jedan Karlovčanin.
